از همین رو فعالان صنفی و حتی تولید کنندگان خرد در تلاش بودند تا با تدابیر خود راهی برای رهایی از این تنگناها پیدا کرده و حداقل زیان را از این توفان زودهنگام متحمل شوند. این درحالی بود که شوک‌های مکرر ارزی در سال‌های اخیر فعالان این حوزه را هرروز ناامیدتر از گذشته می‌ساخت.
به این ترتیب متولیان صنعت چوب حال بی‌هیچ کتمان و انکاری از رکود و تعطیلی این صنعت در استان خراسان رضوی سخن می‌گویند.
هجوم بی‌تخصص‌ها به صنعت چوب
در حال حاضر از ویرانی شاندیز، خین عرب و جاده کلات و میامی تا خیابان‌های شهید صدوقی، سناباد و کلاهدوز مشهد به گستره فعالیت صنعتگران، نمایشگاه‌داران و دیگر عوامل مؤثر در صنعت چوب بدل شده، چنانکه بنابر نظر متولیان این صنف، یکی از دلایل آشفتگی حوزه صنعت یادشده همین کثرت بی‌ضابطه و عنان گسیخته فعالان پرشمار است.
حمید فرهادیان، رئیس هیئت مدیره شرکت تعاونی سامان چوب با تأکید بر این امر می‌گوید: بی‌ثباتی شغلی درجامعه باعث شده افرادبسیاری برای تداوم حضورشان در بازار کار به سایر مشاغل که هیچ تجربه وتبحری ندارند وارد شوند که عرصه صنایع چوبی نیز از این مسئله مستثنا نمانده است. چنانکه بیش از افراد دارای مجوز افراد فاقد مجوز در این صنعت به کار مشغولند. ناگفته نماند که به دلیل سهولت در دریافت مجوزها برخی شاغلان این عرصه نیز تبحر کافی برای اشتغال و اداره کارگاه‌ها ندارند که این امر در بروز مشکلات این صنف بی‌تأثیر نبوده است؛ همچنین جا دارد به دلیل بی‌اطلاعی فعالان از فراز و فرود این حرفه به مقوله آموزش نیروی انسانی توجه جدی شود، زیرا از مسائل قابل تأمل در حوزه اشتغال در صنعت چوب تنش‌های میان کارفرمایان، پیمانکاران و کارگران است که ناشی از ناآگاهی از قوانین و اصول انعقاد قرارداد است.
نبود حمایت از دست اندرکاران صنعت چوب
حامد مجرد، یکی از تولیدکنندگان مصنوعات چوبی اظهار می‌کند: نگرانی از نبود امنیت سرمایه باعث شده فعالان اقتصادی برای حفاظت از اندوخته‌های خود در حوزه‌های مختلف مشارکت کرده و سرمایه‌گذاری کنند چنانکه شاهدیم افراد همزمان در حوزه ساخت و ساز با صنعت چوب فعالیت می‌کنند؛ بنابراین برای رفع این معضل باید سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان به تقویت جایگاه شاغلان این عرصه‌ها بپردازند. برای نمونه من در حوزه صنایع دستی به تولید مصنوعات چوبی متعدد می‌پردازم و بارها از سوی مسئولان میراث فرهنگی مورد قدردانی قرار گرفتم اما همه حمایت‌ها فقط درحد روی سن و برگزاری جلسات تشویقی بوده است. در واقع بسیاری از فعالان این حوزه از سوی نهادها و سازمان‌های متعددی تأیید و تشویق می‌شوند اما نه برنامه‌ای برای طبقه‌بندی و رتبه‌بندی این افراد وجود دارد و نه حمایتی برای فعالیت‌های تخصصی دیده می‌شود.
مجرد که تجربه همکاری با مشتریان کشورهای همسایه را نیز دارد در این زمینه تصریح می‌کند: به دلیل تنگناهایی که در بازار داخلی داریم ناگزیریم صادرات محصولات چوبی را جدی بگیریم؛ البته در سال‌های گذشته طی رابطه دو سویه که با مشتری‌ها داشتیم سفارش‌هایی را قبول می‌کردیم اما در حال حاضر به دلیل تحریم‌ها موانع صادرات نیز افزوده شده که برای رفع آن مسئولان باید چاره اندیشی کنند.
وی می‌افزاید: درماه‌های اخیر شاهد رشد قیمت مواداولیه بودیم چنانکه یک مترمکعب چوب را اواخر سال گذشته به قیمت ۸۹۰ هزار تومان می‌خریدیم که در هفته‌های گذشته برای تهیه همین میزان ۳ میلیون تومان پرداختیم. این درحالی است که ما تولیدکننده محصولات چوبی صنایع دستی هستیم بنابراین مشتری‌های خاصی داریم؛ در حالی که توان خرید مردم برای عادی‌ترین کالاهای چوبی کاهش یافته، نمی‌توان انتظار داشت مردم برای خرید صنایع دستی این میزان هزینه بپردازند.
در انتظارتحقق رویاها
دو سال پیش یکی از مسئولان حوزه تولید مبلمان کشور اعلام کرد طبق نقشه راه تدوین شده باید صادرات ما با افزایش ۱۰ برابری در پنج سال آینده به رقم ۲۰۰ میلیون دلاری برسد. آیا درشرایط امروز می‌توان به تحقق این خواسته امید داشت؟ فرهادیان در این باره می‌گوید: بی‌هیچ تردیدی هنرمندان و صنعتگران ایرانی توان حضور در بازارهای منطقه‌ای و جهانی را دارند و این مسئله نیز برای تداوم فعالیت در عرصه صنعت چوب کشور ضروری است؛ البته در کشورهایی همانند ترکیه و عراق نسبت به این مشارکت نیز استقبال وجود دارد اما به دلایل متعددی هنوز در این زمینه موفق نبودیم، چراکه حوزه صنعت چوب مجموعه‌ای از حلقه‌ها و عناصری است که ضعف و ناتوانی در هر بخش می‌تواند باعث ناکارآمدی کل این مجموعه شود.
انتظار ۱۰ ساله برای ساخت شهرک صنعت چوب
بنابر آمار رسمی بیش از ۶۰۰۰ واحد صنعتی چوب به طور پراکنده در شهر مشهد فعالیت می‌کنند. از این رو ایده ایجاد شهرک صنعت چوب در این شهر مطرح شده که باگذشت حدود ۱۰ سال همچنان بی‌ثمر مانده است.
فرهادیان دراین زمینه می‌گوید: چنانچه روند پیگیری‌ها و حمایت‌های متولیان و مسئولان به همین روال باشد اتمام این شهرک تا سال‌های آینده ادامه خواهد داشت اما چنانچه این مسئله جدی گرفته شود می‌توان امید داشت تا کمتر از یک سال به نتیجه برسد.
وی همچنین تأکید می‌کند: طی این سال‌ها مکاتبات و نشست‌های مختلفی با مسئولان کشوری و استانی داشتیم که هیچ کدام به سرانجام نرسیده زیرا افراد با تغییر جایگاه و سمت‌های خود نظرات، عملکردها و برنامه‌های متضاد و متناقضی دارند. در حالی که ایجاد این شهرک می‌تواند نقش مؤثری در توسعه و تقویت صنعت چوب استان خراسان رضوی داشته باشد.
فرهادیان با تشریح مزایای ایجاد شهرک چوب ادامه می‌دهد: در حال حاضر هر روزه هزار تن ام. دی. اف و چوب درمشهد به عنوان ضایعات سوزانده می‌شود که با تجمع کارگاه‌ها در شهرک چوب با تسهیل در بازیافت این مواد می‌توان هر ساله از هدررفت ۱۰ تا ۱۵ هزار میلیارد تومان سرمایه پیشگیری کرد؛ همچنین در این شهرک حضور واسطه‌ها به حداقل می‌رسد که این امر نیز باعث کاهش هزینه‌های تولیدکنندگان و مصرف کنندگان می‌شود این درحالی است که امروزه هر ورق «ام. دی. اف» را کارخانه به قیمت ۲۷۰ هزار تومان می‌فروشد که به مشتری به قیمت ۴۸۰ هزار تومان عرضه می‌شود؛ البته سایر خدمات نیز با همین تفاوت قیمت‌ها در بازارها دیده می‌شوند که به دلیل پراکندگی فعالان صنعت چوب امکان نظارت از سوی اتحادیه‌های مربوط وجود ندارد.
منبع: روزنامه قدس
انتهای پیام/
نظر شما